In de goeie ouwe tijd schreef men software op ponskaarten. Men ponste gaatjes in kaarten die door een computer werden vertaald naar elektronische nullen en éénen. Tegenwoordig gaat dat allemaal veel moderner, wij gebruiken Post-it’s. Om precies te zijn gebruiken wij de grote maat: Super Stiky met lijntjes, in verschillende kleuren: geel, roze, blauw, groen en oranje. Hier het verhaal achter onze Post-it’s.

Software schrijven is lastig. Dit komt vooral door de vele onzekerheden. Wat wil de klant precies? Hoe gaan we dat bouwen? Hebben we dit al eerder gedaan? Wie weet hier het meest van af? Wat zijn de risico’s? Zo zijn er honderden vragen. Om zicht te krijgen in de nevel is communicatie nodig. Al-met-al is het maken van software vooral een proces waarin communicatie heel belangrijk is. Voor de moderne professionele softwareontwikkelaar is codekloppen slechts een klein deel van het werk. Nu hebben ontwikkelaars één euvel. Ze hebben de neiging veel met de computer te willen doen. Het is dan ook logisch dat ontwikkelaars het afgelopen decennia probeerden zoveel mogelijk dingen in een computer op te bergen. Tekeningen, vragen van klanten, bug-meldingen, specificaties, planningen: alles moest de computer in. Nu blijkt dit niet te werken.

De nieuwste ontdekking is dat information moet uitstralen naar de omgeving. De engelse term is veel mooier: to radiate information. Net als een verwarming warmte uitstraalt, moet een informatiebron informatie uitstralen. En ja, dat gaat een beetje lastig als je informatie in een computer verstopt. Een bugdatabase wacht geduldig, en straalt helemaal niets uit. Een Excel-planning doet niets, zelfs niet als je hem zelf opent. En daar zit het probleem: informatie moet je tegemoet komen. Een voorbeeld: hang de projectplanning eens aan de binnenkant van de wc-deur. Dan weet je zeker dat iedereen hem tegenkomt, en leest. Dat is pas informatie uitstralen.

Wij hebben ontdekt dat informatie uitstralen het beste gaat met Post-it’s. Het leuke is dat je deze overal op kunt plakken. En als je dat in goede banen leidt dan komt de communicatie echt op gang. Zoals gezegd gebruiken we verschillende kleuren. Iedere kleur heeft een speciale betekenis. Groen en oranje reserveren wij voor respectievelijk successen en teleurstellingen. Deze hangen op borden in de centrale hal. Zo kun je aan collega’s laten zien dat iets heel goed gaat, of dat er verbetering nodig is. Alleen maar een ideeënbus ophangen werkt niet. Ideeën die in de ideeënbus belanden zijn niet meer zichtbaar. En het is nou juist de bedoeling dat je ideeën uitdraagt.

De kleuren blauw, geel en roze gebruiken we voor het werk wat gedaan moet worden. Hierbij starten we met de Epics, deze zijn blauw. Epics zijn de grove brokken werk waarvan de inhoud nog niet precies genoeg is beschreven. Epics worden uiteindelijk gesplitst in meerdere User Story’s. Deze schrijven we op gele Post-it’s. Nadat het werk is gedaan, is het mogelijk dat we nog onvolkomenheden moeten oplossen. Deze worden roze.

Het werken met Post-it’s leidt tot een kleurig festijn en hilariteit bij ontvangst van bezoekers aan ons kantoor. Het feit dat we deze werkwijze echter al meer dan twee jaar onveranderd volhouden is noemenswaardig. Deze manier van werken met Post-it’s is wellicht onconventioneel, maar werkt wel. Wij zijn er zeer tevreden over en kunnen het iedereen aanraden.